Τι γίνεται όταν ο άνδρας πίνει πολύ;

Η συγγραφέας Sheppard. D. Gellert μας αναλύει 2 τύπους προβληματικών συμπεριφορών μέσα στις σχέσεις. Ο ένας έχει να κάνει με τον εθισμό στο
ποτό. Ο άλλος σχετίζεται με τον εθισμό του άνδρα στην εργασία.

Αλκοολικός Και Σύζυγος


Αν το ελάττωμα του πότη το έχει ο σύζυγος, τότε αυτός ακο­λουθεί τη γραμμή του Παιδιού και η γυναίκα του έχει διαμορφωθεί, ώστε να είναι ο Βασανιστής - Προστάτης γονιός. Στον κόσμο εκείνη παίζει συνήθως το βαρύ παιχνίδι του μάρτυρα. Είναι ευπρεπής και δουλεύει σκληρά. Δεν λέει βρωμόλογα, ούτε τολμηρά ανέκδοτα, ίσως μάλιστα να παίρνει πόζες αυστηρής γεροντοκόρης. Εμφανίζε­ται πάντα καλοβαλμένη και έχει πόνους στην πλάτη (πρώιμη, παι­δική οργή) ή στο σβέρκο. Είναι κατά κανόνα το άλας της γης, καλή κυρία, που εκκλησιάζεται τακτικά και μανιακή στην καθαριότητα του σπιτιού.

Εκείνος δείχνει «αμηχανία» σ’ ό,τι αφορά τον αλκοολισμό του, ενώ κατακτά όλον τον κόσμο, όταν δεν έχει πιει. Συνήθως δεν μπο­ρεί να εκδηλώσει θυμό στις γυναίκες (τη σύζυγο, τη μάνα). Όταν είναι ξεμέθυστος, λέει: «Υπέροχος άνθρωπος η γυναίκα μου! Δεν ξέρω πώς με ανέχεται». Πάντα σαν Θύμα (Παιδί) βασανίζει την οι­κογένεια συντρίβοντας το αυτοκίνητο, σπαταλώντας το μισθό του, γυρίζοντας στο σπίτι μεθυσμένος και ξερνώντας πάνω στο χαλί. «Δεν φταίω εγώ, φταίει το διαβολεμένο το ρούμι.»

Καμιά φορά παύει για ένα διάστημα το πιοτό και τότε παρου­σιάζεται συχνά μια αλλαγή ρόλων: γίνεται εκείνος Αυστηρός Γο­νιός (Βασανιστής) και απαιτεί να του φιλάει η οικογένειά του τα πόδια μπροστά σ' όλο τον κόσμο, επειδή σήμερα πάλι δεν μέθυσε. Μένει ακλόνητος στο ρόλο του Γονιού, του εξαιρετικά αυστηρού και τυχαίνει πολλές φορές ν' ακούς τη γυναίκα του να λέει: «Κα­λύτερα περνούσα μαζί του, όταν έπινε».

Αν η σύζυγος έχει το πάθος του πιοτού, ο άντρας της θα είναι καλοβαλμένος, λεπτολόγος, σεμνότυφος, αυστηρός, μανιακός στην καθαριότητα του σπιτιού, θα του πονάει η πλάτη κι ο σβέρκος του.

Εύκολα γίνεται η διάγνωση παρόμοιου συστήματος. Όταν μι­λήσω πέντε λεπτά με κάποιον, άντρα ή γυναίκα και νιώσω την ανά­γκη να πιω, συνηθίζω να ρωτάω: «Μήπως ο (η) σύζυγός σας έχει αδυναμία στο πιοτό;»

Ζευγάρι Εργασιομανών

0 εργασιομανής εμφανίζεται με δυο τύπους, τον Α και τον Β, ανάλογα με τη δύναμη των συζύγων. Ο δυνατότερος κερδίζει πά­ντα το ρόλο του Θύματος.1 Σαν πρότυπο εργασιομανούς θα χρη­σιμοποιήσω το συνηθισμένο γιατρό, αν και τα ίδια παρουσιάζουν και οι πλούσιοι της κατηγορίας αυτής και οι φτωχοί, οι ζητιάνοι, οι κλέφτες, οι δικηγόροι και οι Ινδιάνοι φύλαρχοι.

Τύπος Α: Στη δουλειά του, ο γιατρός είναι Προστάτης για τους ασθενείς του και Βασανιστής για τις νοσοκόμες. Στο σπίτι του όμως παίζει το Θύμα, με τη σύζυγό του στο ρόλο του Βασανιστή. Εκείνη είναι οργισμένη, εχθρικά διατεθειμένη και μεμψίμοιρη, γιατί δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες της, δηλαδή η ανάγκη για συντροφιά, για φροντίδα, εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη. Και πώς να ικανοποιη­θούν, αφού εκείνος πάντα κάπου δουλεύει δέκα ως δεκατέσσερις ώρες την ημέρα; Συνειδητά ή ασύνειδα, απροκάλυπτα ή με πλάγια μέσα θα δώσει στα παιδιά της το μήνυμα πως ο πατέρας τους δεν είναι εντάξει κι αυτά θα υπερθεματίσουν!

Τύπος Β: Αν η σύζυγος είναι δυνατότερη, θα προκαταλάβει αυ­τή το ρόλο του παιδιού. Βασανιστής θα γίνει ο άντρας της, αγανα- κτισμένος, γιατί ενώ αναγκάζεται να σηκώνει στους ώμους του τα βάσανα όλου του κόσμου στην εργασία του, υποχρεώνεται και στο σπίτι να παίζει το ρόλο του συμπαραστάτη. Η δυνατή σύζυγος θα έχει πιθανότατα τη δύναμη να βάλει τα παιδιά της να την φροντί­ζουν και θα παρατήσει το γονικό ρόλο της. Έτσι ο παραφορτωμέ­νος γιατρός φορτώνεται και τη φροντίδα των παιδιών. Εύκολα τον καταφέρνει να το δεχτεί αυτό η γυναίκα του κάνοντας την αδέξια, που όλο κάποιο ατύχημα της συμβαίνει και προπαντός παθαίνοντας νευρικό κλονισμό (κοντεύοντας να τρελαθεί) οπότε μπορεί πια να τους βασανίζει όλους. Κι αφού τα ναρκωτικά πάντα βρίσκονται, γίνεται τοξικομανής ή «νοσομανής» ή και αλκοολική. Τα παιδιά δεν παίρνουν αρκετή φροντίδα από τον πατέρα τους, για να τον υπο­χρεώσουν λοιπόν να τα προσέξει αρρωσταίνουν ή αποβάλλονται από το σχολείο, έχουν μπλεξίματα με την αστυνομία ή καταπιάνο­νται με κάποια άλλη συμπεριφορά αυτοκαταστροφής. Θα χρειά­ζονται το χρόνο και τα χρήματά του για να γλιτώσουν απ' τους μπελάδες τους στα δέκα, στα είκοσι, ακόμη και στα πενήντα τους.

Ο γιατρός μπορεί να κερδίζει 200.000 δολάρια το χρόνο, μα το οικογενειακό σύστημα καταφέρνει να ξοδεύει 200.010. Τους γιατρούς, σα σύνολο, πολλοί τους σέβονται, πολλοί τους κακολο­γούν και πολλοί τους κατατρέχουν. Οι γιατροί, που μαζί με τις γυ­ναίκες τους με επισκέπτονται σαν σύμβουλο ζευγαριών, βρίσκο­νται συνήθως στο δεύτερο γάμο τους. Είχαν παντρευτεί με κάποια του τύπου Α, ορκίστηκαν ότι δεν θα ξανακάνουν το ίδιο λάθος και διάλεξαν έπειτα σύζυγο του τύπου Β ή το αντίστροφο.

Δεν προτίμησα τυχαία το ιατρικό επάγγελμα σαν παράδειγμα εργασιομανίας. Βλέπουμε εδώ ένα τέλειο μοντέλο μικρού παιδιού, που έχει εκπαιδευτεί να μη νοιάζεται για τις επιθυμίες και τις ανά­γκες του. 0 προγραμματισμός του αποκλείει τη χαρά και την ευτυ­χία. Ο γιατρός εκπαιδεύεται στο ρόλο του Προστάτη, στο να φρο­ντίζει τους άλλους. Δεν αργεί να γίνει βασανιστής του εαυτού του και ολόκληρης της οικογένειάς του. Ποιος θα συμπαρασταθεί στο συμπαραστάτη;2

1 Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, όποιος νομίζει πως ο ίόιος είναι ο «δυνα­τός» κι ο (η) σύζυνος, που πίνει, είναι ο «αδύνατος», θα μπορούσε να σας πει, πόσο άσκημα τα καταφέρνει στην προσπάθεια να πετύχει κάποια αλλαγή!

2 Σύμφωνα με την πείρα μου, όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με την ψυχική υγεία, έχουν συνολικά, σαν τάξη, πολύ χειρότερες συζυγικές σχέσεις από τους συνηθισμένους γιατρούς.

Tweet

:

Posted in: Υγεια